BIESZCZADY....

   Bieszczady to nie tylko góry, połoniny, szlaki, malownicze cerkiewki  i drewniane kościółki, i ciekawe miejsca.

   Bieszczady, to artyści, poeci i zakapiory, przyjaciele i przypadkowi wędrowcy spotkani na szlaku. Nie ukrywam, że wielu takich spotkałem i z wieloma się zaprzyjaźniłem. Dlatego lubię wracać w Bieszczady...

*

Bieszczadzkie Zakapiory - od lewej ja, śp. Rysiu Szociński i Andrzej Brendy w Atamanii Ryśka.

Nasza paczka - od lewej Alenka, Rysiu, córka Ania i Jędrek, niżej wnuczka Karolinka i moja Renia,

Ja z bieszczadzkim artystą Zdzisiem pękalskim z Hoczwi.

Nasz przyjaciel z Mchawy Czesiu. Przesympatyczna osoba.

Ja jako Batman...

Ja ze znanym aktorem Witoldem Dębińskim w klasztorze w Komańczy.

Alenka z Jędrkiem.

Alenka jako Anioł Bieszczadzki.

Szykujemy się z Alenką do filozoficznej dysputy.

U Agaty w Baligrodzie...

Na spacerze. Alenka, Jedrek Ania, Bronek i Renia.

Tereska z Florydy z Karolinką.

Bronek, mąż Tereski, wspaniały gawędziarz i erudyta.

Ooooo! Jędrek wziął się za sprzątanie.

Bożenka, jej syn, mąż Mariusz, Czesiu i Rena i my deczko z profila.

Alenka, Jędrek i ja.

Bożenka z Mariuszem.

Było wesoło...

Bożenka, Mariusz i Czesiu.

Renia, Alenka, Jedrek i ja.

Bieszczadzki wędrowiec skłócony z życiem...

     Wielu ludzi poznałem, z wieloma się zaprzyjaźniłem, z wieloma rozmawiałem o filozofii życia i egzystencjalizmie. Bieszczady mają swoją magię, która rozwiązuje języki i ułatwia rozmowę...

BIESZCZADZKIE WSPOMNIENIA

   Jest wiele miejsc w Bieszczadach, które lubię i chętnie do nich wracam. Nie wszystkie teraz opiszę, ale kilka tak.

    Bo w Bieszczady przyjeżdża się tylko raz, a poźniej się do nich wraca, ale tylko wtedy, gdy sympatyczne duszki Czady rzucą na nas sympatycny urok. Na mnie rzuciły w latach siedemdziesiątych, gdy w Bieszczady wbrew swojej woli trafiłem odsiadywać swój wyrok za moje przewiny wobec komuny.

    Od tej pory często do nich wracam i zawsze coś nowego odkrywam, bowiem jak wszystko w Polsce, tak i Bieszczady zmieniały się od 1971 roku. Nie zawsze na lepsze, ale takie jest życie.

   Jest takich parę miejsc, które lubię i o nich pamiętam.

*

Kościól na wzgórzu w Mchawie.

Bukowe Alenki.

Dom Tereski i Bronka z Florydy.

Dom rodziny Pękalskich w Hoczwi.

Galeria w Piwnicy Zdziasława Pękalskiego.

Kamienna Madonna z dzieciątkiem w narożniku domu Zdziasława Pękalskiego.

Dom i drewniane cuda mojego dawnego leśniczego Władysława Podrazy w Polanie.

Kaplica przydrożna z pięknym ołtarzem niedaleko Mchawy.

Kultowa knajpa zakapiorska Siekierezada w Cisnej.

Atamania śp. Rysia Szocińskiego poety i barda Bieszczadu.

Kapliczka Zakapiorów przy Atamanii w Cisnej.

Brama dzwonna i najstarszy kościół drewniany w Średniej Wsi.

Dawna unikatowa bojkowska cerkiew pw. Świętego Michała Archanioła w Smolniku. Obecnie kościół filialny pw. Wniebowzięcia NMP.

Mój ostatni OZ-et w Olchowcu skąd wyszedlem na wolność.

Zapora Solińska - widok z Polańczyka.

Korona Zapory Solińskiej.

"Zagubiony" w Bieszczadzie. Nie znam jego imienia, choć nakarmiłem go, napoiłem i dałem parę papierosów. Przy drodze do Chmiela.

    Nie tylko są miejsca w Bieszczadach, ale i ludzie, ale o nich kolejnym razem.

NADCHODZI WIOSNA.

   Nie chodzi mi o wiosnę Biedronia, ale o kalendarzową. Bowiem wiosną ruszamy na nowe wędrówki po Dolnym Śląsku i Ziemi Lubuskiej.

    W miniony piątek odbyło się spotkanie noworoczne Rady TZG na którym udzielono absolutorium za 2018 rok dla zarządu, zagłosowano za nowym programem działalności w 2019 roku, który zatwierdzimy na Sejmiku sprawozdawczo-wyborczym TZG w marcu. Wybierzemy też nowy zarząd i radę, że o komisji rewizyjnej i sądzie koleżeńskim nie wspomnę.

   Na spotkaniu uhoronowano fajnymi obrazami osoby zasłużone dla TZG i miasta. To bardzo miłe, że ktoś o tym pamięta pamięta.

   Po części oficjalnej był poczęstunek i rozmowy kuluarowe. Można było otrzymać za friko ostatnie wydawnictwa - przewodnik rowerowy po ziemi głogowskiej, legendy głogowskie i ostatni numer EZG... Czyli dla każdego coś dobrego...

*

Zarząd TZG - przemawia prezes Zbyszek Mazurek.

Członkowie Rady  TZG i zaproszeni goście.

Wręczanie pamiątkowych obrazów zasłużonym.

Pora na część nieoficjalną, poczęstunek i rozmowy kuluarowe.

    Muszę sie pochwalić, że plany wycieczek są super i każdego zadowolą. O to przecież chodzi...