ROCZEK EMILKI

  Boże, jak te wnuki szybko dorastają. A może mnie szybciej czas już leci?  Jeszcze niedawno fotografowałem Emilkę, moją najmłodszą wnuczkę, w beciku, a w minioną sobotę byliśmy na jej pierwszych urodzinach. Cieszę się, że chowa się zdrowo, rośnie jak na drożdżach i zaczyna sama chodzić. No, prawie sama, bo za rączkę ją trzeba jeszcze trzymać, ale już się rwie do lotów.
  W sobotę córka Basia i zięć Łukasz zrobili imprezkę dla dziadków i chrzestnych u siebie w domu, ale już w niedzielę fajnego grilla dla całej rodziny na działce.  Było super, bo nie zabrakło urodzinowego tortu z jedną świeczką i wróżby - co Emilka wybierze z różnych rzeczy. Wybrała oczywiście banknot, bo był kolorowy i lepiej rzucał się w oczy. A może rośnie nam przyszła bizneswomen, albo prezeska banku? Nie wybrała kluczyków od samochodu, kieliszka i różańca, co świadczy, że kierowcą i pijaczką ( a może jedno i drugie razem) nie będzie, ani, uchowaj Boże zakonnicą, i w kamedułki nie popadnie.

*

Mam już roczek.

*

Co to takiego błyska i iskrami sypie w tym torcie?

*

Jeszcze tylko zdmuchnąć świeczkę i będzie można tort pokuszać.

*

Coś trzeba wybrać, ale co?  Chrzestny jakoś nic nie podpowiada.

*

Jeszcze tylko fotka z chrzestną - ciocią Anią...

*

Aby u dziadka wylądować i za brodę potarmosić.

*

A to już moja najstarsza wnuczka Karolinka, która od września idzie do gimnazjum. Niesamowicie fajnie wypadł jej test. Ciekawe po kim ma takie zdolności, bo nie widać było, aby się pilnie uczyła.

   Kocham swoje wnuki, a mam ich czworo - Karolinkę, Miłoszka, Zuzię i Emilkę. Oczekuję kolejnego od syna, a i Basia z Łukaszem nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa. Ciekawe, czy doczekam jeszcze prawnuka... Jak ten czas szybko leci...

    Wczoraj swoim Szrocikiem wiozłem Miłoszka na urodziny kolegów bliźniaków na peryferie Głogowa. Boże co za droga... Nazwę już ma, ale nawierzchni żadnej. Ufff, jakoś dojechaliśmy na miejsce, a i mój Szrocik nie ucierpiał. Jutro jadę z Karolinką do jej drugiej babci w Kożuchowie... Cóż, taka jest dola zmotoryzowanego dziadka.

   Fotorelację z bazyliki trzebnickiej umieszczę kolejnym razem. Sorry, ale takie mam pryncypia...

   W miniony poniedziałek towarzyszyłem w ostatniej drodze mojemu serdecznemu znajomemu Panu Wojtkowi. Ładny miał pogrzeb i dużo ludzi było, bo był powszechnie lubiany i szanowany. Chowało go trzech księży, dwóch z jego parafii i kanonik Rafał z kolegiaty (prywatnie mój kolega). Przy grobie stał jego portret na którym był uśmiechnięty od ucha do ucha w stylu hello. Ładne i wzruszające były słowa pożegnania jego syna i córki, którzy podkreślali, że ojciec wolałby usłyszeć jakiś fajny kawał na pożegnanie, a nie smętne płacze. Bo taki właśnie był Wojtek, który miał ogromne poczucie humoru i takim go będę pamiętał... W myśl zasady "NON OMNIS MORIAR". Osobiście wierzę, że Bóg u siebie woli wesołków, a nie smutasów.

    Święto 25 lecia wolności wyzwoliło we mnie miłe wspomnienia, bo mam w tym swój skromny udział. No i tak znamienici goście, i Prezydent Barack Obama musieli dodawać dużego znaczenia świętu. Szkoda, że nie było na nim prezia Jarosława, który dziwnie i dyplomatycznie zachorował na jakąś alergię na pyłki, kwiatki, czy kurz z zamkowego bruku... Do końca nie jest znana przypadłość Prezesa, bo jego konfratrzy bredzą jak Piekarski na mękach i każdy mówi co innego. Nie przybył również obrażony obecny przewodniczący "S" niejaki Duda, czy Buba, który oczekiwał, niczym jakaś wysokość i ekselencja w jednym, na ekstra zaproszenie, bo te normalne mu nie wystarczało. No cóż, nieobecni nie maja racji.

   Osobiście uważam, że było warto wybić się na WOLNOŚĆ.