GOŚCIKOWO - PARADYŻ

   Pora opuścić forty, twierdze, podziemia i militaria, które mnie interesowały od dzieciństwa. Rozumiem, że nie wszyscy moje zainteresowania podzielają, ale ja już tak mam. Nie patrzę na nie jak na miejsca związane z wojnami, ale na ich historię i magię, że o tajemnicach nie wspomnę. A najwięcej tajemnic jest na Dolnym Śląsku, bo i takich tajemnych obiektów jest na nim najwiecej. Boleję nad tym, że w swojej jesieni życia nie zdążę je wszystkich zwiedzić. A szkoda.

   Jak wspomniałem wcześniej, pojechaliśmy dla odmiany do uroczego pocysterskiego klasztoru w Gościkowie-Paradyżu na trasie dawnej trójki Miedzyrzecz - Świebodzin. Nie ukrywam, że było warto zobaczyć tą barokową perełkę lubuskiej architektury. 

  Lubię barok w architekturze i sztuce sakralnej, ale bardziej korcą mnie surowe budowle romańskie i gotyckie. Piękno i cukierkowatość baroku mnie nieco duchowo podnieca i rozprasza, ale budowle romańskie, i gotyckie w swojej monumentalności, i surowości bardzo mnie wyciszają i sprowadzają na bezpieczne peryferia życia. Jednym słowem barok uskrzydla moją duszę, a gotyk wycisza...

    Zespół klasztorny został ufundowany przez wojewodę poznańskiego Mikołaja Bronisza herbu Wieniawa w 1230 r. Budowę świątyni rozpoczęto  w latach 1270 - 1290 i trwała ona ponad sto lat. Kościół wznoszono w stylu gotyckim, ale na przestrzeni lat zmieniano koncepcję i styl. Kościół poświęcono pod wezwaniem Wniebowstąpienia Najświętszej Maryi Panny i św. Marcina w 1397 roku.

   Jak to bywało w naszej powikłanej historii prusacy skonfiskowali dobra paradyskie, a ostateczna likwidacja opactwa nastąpiła w roku 1834. Klasztor od 1836 r. stał się siedzibą Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego. W 1922 r. utworzono tam Państwową Szkołę Średnią. 
   Opactwo nie naruszyły działania wojenne, co nie przszkadzało Sowietom w 1945 r. zrobić w dawnym opactwie magazyny wojskowe. W 1947 przejęli opactwo Selezjanie i utworzyli w nim internat dla chłopców, który istniał do 1956 r. Od tego roku powstał w nim Wydział Filozoficzny Gorzowskiego Diecezjalnego Seminarium Duchownego, aby po pięciu latach przejąć klasztor w całości. Obecnie, po nowym podziale administracyjnym w kościele, od 1992 r. mieści się w nim Diecezjalne Seminarium Duchowne Archidiecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej.

FOTORELACJE

*

Wejście do kościoła.

Rzeźba NMP.

Ołtarz główny z obrazem Wniebowstąpienia Najświętszej Maryi Panny.

Boczna kaplica za kutym z żelaza wejściem.

Barokowe organy świątyni.

Barokowe stelle za prezbiterium.

 Boczne nawy i ambona.

Widok na piękny seminaryjny sad.

Czas wracać...

Dom zakonnic, a po prawej Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego. W tym budynku znajduje się też biblioteka seminarium.

 *

    Byłbym niewdzięcznikiem gdybym nie pokazał kuzynowi monstrualnej figury Jezusa Króla w Świebodzinie. Nie ukrywam, że jej ogrom (jest wyższa od tej w Rio de Janerio) robi wrażenie, podobnie jak megalomania nieżyjącego już księdza, który ją wybudował.  Ściąga jednak ciekawskich turystów z Polski i Europy. Jest też kawał w obiegu: Gdzie jest najstarsze w Polsce Tesco? W Świebodzinie... bo powstało na pięć lat przed Chrystusem.

Pewnie Jezus się nie obrazi, ale jako model świetnie pasuję do monstrualnego posągu.

    Warto było zboczyć z trasy i nadłożyć drogi, bo takich widoków nie spotyka się na codzień.

Gdy budowno figurę to na łamach Gazety Lubuskiej opublikowałem fraszkę:

Leży Jezusek nagi w stajence,

Fika nóżkami radośnie.

Na wieść, że pomnik jemu stawiają,

Zapłakało dziecię żałośnie.

Maria, ty jesteś królową Polski,

Wytłumacz więc chłopcu co trzeba.

Tego się Józef nie da wytłumaczyć...

I wzniosła swe oczy do nieba.