WIECZÓR AUTORSKI I PROMOCJA

   Wczoraj miałem swój wieczór i promocję najnowszej książki o głogowskiej solidarności. Promocja odbyła się w Klubie Batalionowym, a jego szef Stefan Górawski stanął na wysokości zadania i salę jak należy przygotował. Ale nic w tym dziwnego, b0 to zawodowy oficer w stanie spoczynku, a przy okazji literat. Czyli właściwy człowiek na właściwym miejscu.

     Przyszło wielu moich kolegów, znajomych i znanych mi z widzenia, nie zabrakło również mojej rodziny i wnuczki Emilki. Nic więc dziwnego, że atmosfera spotkania była fajna, bo prowadził je niezrównany poeta Krzysiu Jeleń, dając pole do popisu mojemu krasomówstwu. Pytań nie było zbyt wiele, a raczej wspomnienia moich znajomych z dawnej Solidarności i opozycji. Cieszę się, że przyszli synowie nieżyjących już bohaterów  mojej książki - Adam Orzech i Radek Kosmalski.

    Przekonałem się, że wiara i czucie więcej mówi do mnie, niż mędrca szkiełko i oko, gdy Adam Orzech zwrócił mi uwagę na lapsus godzinowy. Tak to jest, jak się nie zaufało własnej pamięci,  jeno esbeckim zapiskom. Chodziło, o manifestację pod pomnikiem Dzieci Głogowskich 31 sierpnia 1982 roku w której brałem udział. No cóż, to kolejny dowód, że nie można za bardzo wierzyć esbeckim aktom zgromadzonym w IPN. Te śmiecie nie zawierają prawdy objawionej, a najczęściej półprawdy, fałszywki i podrasowane opisy.

Na szczęście już nie zamierzam babrać się w przeszłości, bo moje obietnice dane nieżyjącemu od lat dr. Januszowi Chutkowskiego, że książkę napiszę wypełniłem. Teraz historią niech się zajmują godniejsi historycy niź ja. Ja się lepiej czuję w innej formie literackiej.

   Dziękuję Antkowi Bokowi, Darkowi Czai i Wiesiowi Maciuszczakowi za pomoc w wydawaniu książki, oraz prof. dr. hab. Stefanowi Dudrze z Unwersytetu Zielonogórskiego, który czuwał nad merytoryką książki.

    Dziękuję Ewie Jeleń za fajne zdjęcia z imprezy,  Marcie Wróblewskiej za zdjęcia i propagowanie mojej książki na forach internetowych i w gazecie internetowej "Sensacyjni Głogów", której jest redaktorką naczelną.

    Mimo, że  czekałem wiele lat na wydanie i wiele nerwów mnie książka kosztowała, to uważam, że było warto nad nią popracować. Zwłaszcza, że jej promocja odbyła się w gorącym okresie Bolków, Lolków i Pankracych, bo jakieś szczury zmarłego gen. Kiszczaka wypełzły z nory i zatruwają klimat. A IPN dziwnym trafem od razu wynalazł w sześciu dużych pakietach dwie teczki "Bolka". Czy to zwykły przypadek? Śmiem w to wątpić, bo moim zdaniem IPN jest upolityczniony i spisiały do cna.

*

Od prawej Antoni Bok zaczyna spotkanie, ja i prowadzący Krzysztof Jeleń czekamy na swoją kolej.

Krzysiu mnie nieco magluje, a ja niczym Piotr Skarga wzniosłem się na wyżyny mojego krasomówstwa.

Frekwencja dopisała. Z lewej Darek Czaja, Ewa Jeleń i Marcin Kuchnicki, a z prawej strony moja rodzina.

Synowie zmarłych opozycjonistów - od prawej Adam Orzech, od lewej Radek Kosmalski, a w środku mój dobry znajomy radny Karol Szczepaniak.

Pora na autografy i dedykacje....

Nie godziło się odmówić mojemu koledze Józkowi Lewczukowi.

Dedykacja dla Karola Szczepaniaka.

Chwila rozmowy i dedykacja dla Radka Kosmalskiego.

Z Darkiem Czają, który mi pomógł w wydaniu książki.

Dedykacja dla Marcina Kuchnickiego.

Chwila wytchnienia - od lewej Wiesiu Maciuszczak, ja i Stefan Górawski.

Jeszcze dedykacja dla Henia Adamczyka mojego serdecznego kolegi.

Kolejne dedykacje...

Chwila rozmowy i dedykacja dla Adama Orzecha, bo już czekają Róża i Telesfor Lewiczowie moi serdeczni znajomi z opozycji i TZG.

Powyżej żona Renia, niżej wnusia Emilka.

Zięć łokasz i córka Basia, z tyłu córka Ewelina.

Po prawej z tyłu synowa Joasia, poniżej zięć Łukasz, córka Ania i żona z Emilką.

Nie odmówilem wspólnego zdjęcia młodej dziennikarce Marcie, która mi towarzyszyła i promowała moją książkę od wydania.

    I tak kolejne marzenie moje się spełniło i emocje powoli opadają... Co będzie dalej nie wiem, ale mam pomysł na kolejną książkę...