Jest to mój blog, który jest kontynuacją starego blogu "Wędrowiec, czyli Bies(z)Czady". Publikuję w nim swoje wędrówki z aparatem po zamkach, kościółkach, pałacach i innych ciekawych miejscach, jakich w Polsce, i nie tylko, nie brakuje.

17 sty 2017

BUKOWIEC

     Bukowiec to duża wieś, a pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1409. Wieś była częścią dóbr opalenickich, a jej właścicielami od  XV do XVIII wieku byli Opalińscy. W czasie Wielkiego Księstwa Poznańskiego wieś należała do większych wsi powiatu bukowieckiego.
    Na szczególną uwagę zasługuje drewniany kościół św. Marcina zbudowany w latach 1737 - 1742, ufundowany przez starostę śremskiego Karola Opalińskiego. Rozbudowany został dzięki staranim ówczesnego proboszcza  Stanisława  Maciaszka  w latach 1923- 1925 według projektu arch. Stefana Cybichowskiego.  
    Kościół posiada cztery barokowe ołtarze z obrazami świętych.
*


Kościół, grota Matki Bożej i dwonnica.


Nawa główna kościoła, kaplica boczna i chór z organami.
Kościółek z innej perspektywy.

    Pora opuścić uroczy kościółek i udać się do Nowego Tomyśla, ale o tym już kolejnym razem...

9 komentarzy:

Jaśmin pisze...

Przepiękna historia tego drewnianego cuda sakralnego.
Pozdrawiam:)*

Jael pisze...

Ależ kolorowo jest w środku! Prześliczny :)

Anonimowy pisze...

Czy ten następny raz może być częściej? To jedna z najciekawszych lekcji geofrafii, historii, sztuki....jakie znam. Gratulacje. Malgosia.

Anonimowy pisze...

Jestem zauroczona tym cudownym kościółkiem.
Marzy mi się żeby ludzie w naszym kraju byli tacy dobrzy dla siebie jak piękne są kościoły i kościółki, do których chodzą.
Serdeczności :))

Danka pisze...

Piękny cały z drewna::)) Na Lubelszczyźnie był podobny tylko mniejszy ,brat brał w nim ślub,potem ktoś podpalił.I kościołek spłonął.Pozdrawiam.

makroman pisze...

Żebyś mógł słyszeć, moje mlaskania, cmokania, i przebieranie nogami - w ten sposób wyrażam zachwyt, entuzjazm i chęć jak najszybszego udania się tam (w opcji wymarzonej - na piechotę już teraz, w realnej samochodem za jakiś czas)

Wanda pisze...

Piekny i niespotykany drewniany kościółek piekne miejsce serdecznie pozdrawiam

Alenka pisze...

Chcialo by sie powiedziec Michalku: "piekna nasza Polska cala", bo i uroku to Jej nie brakuje :) A w Twoich fotoreportazach przybiera barwy szczegolne; chce sie tam byc i mieszkac, i zyc. I kto wie Przyjacielu, czy jeszcze nie spotkamy sie w Bieszczadach? Kto wie, czy nie osiadziemy z Jedrusiem na Bukowce? Dzieci chca nas tam sciagnac :))
Pozdrawiam Michalku, rowniez w imieniu Jedrusia :)

Stokrotka pisze...

I znowu zwiedzałam z Tobą piękny kościółek.
Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie.
:-)