TRZEBNICA

   Kolejnym etapem wędrówki była Trzebnica, powiatowe miasto niedaleko Wrocławia. W czasie wojny została zniszczona w 75% przez armię radziecką, która ją podpaliła, aby wskazać azymut dla wojska ruskiego.

    Szkoda, że na rynku pozostała jedna zabytkowa kamieniczka secesyjna, bo inne to już "plomby" z PRL, bez zadbania o szczegóły.  Na szczęście przetrwał ratusz w którym jest lokalne muzeum z historii Trzebnicy. Można się umówić z sympatycznym działaczami Towarzystwa Miłośników Trzebnicy, którzy historię miasta mają w jednym paluszku i chętnie się z nią dzielą.

   Niewątpliwą perełką sztuki architektonicznej jest Bazylika pw. św. Jadwigi Śląskiej i św. Bartłomieja, a obok niej klasztor sióstr Boromeuszek. Ale o tym kolejnym razem.

    Innym ciekawym miejscem jest Las Bukowy z Kościółkiem Leśnym, Grotą Matki Boskiej, Willą "Zamek" i inne.

FOTORELACJE

*

*

*

W drodze do Trzebnicy jest Sułów Wielki, duża wieś z kościołem szachulcowym św. Piotra i Pawła - istna perełka architektoniczna. Sułów bardziej mi przypomina małe miasteczko niż wieś.

*

Trzebnica widziana z góry.

*

Trzebnicki ratusz.

*

Replika dawnego pręgierza miejskiego.

*

*

Trzebnicka Bazylika, obok klasztor boromeuszek.

*

           *

Cudowny portal bramny ze sceną biblijną, obok wejście do klasztoru.

*

Posąg z figurą św. Jana Nepomucena przed Bazyliką.

*

*

                            

*

Kościół Leśny Czternastu Świętych Wspomożycieli w Lasku Bukowym. Nawa główna i ołtarz.

*

Tablica ze sceną z ukrzyżowania Chrystusa.

*

Grota Matki Boskiej w Lesie Bukowym.

*

Willa "Zamek"

*

Pałac w Trzebnicy.

*

POŻEGNANIE

    Wczoraj dowiedziałem się, że zmarł mój serdeczny znajomy WOJCIECH CZERWIŃSKI, prokurator w stanie spoczynku, wieloletni szef prokuratury głogowskiej, miłośnik turystyki rowerowej. Razem z nim trafiłem do Alfabetu Głogowian z Poczuciem Humoru i odebraliśmy dyplomy "Człowieka Humoru". Wiele godzin przegadaliśmy prywatnie i służbowo. Składam najszczersze wyrazy współczucia rodzinie i bliskim pana Wojtka. Przykro mi, że już się nigdy nie spotkamy... Chyba, że na "Drugim Brzegu".

    Będę mu w poniedziałek towarzyszył w ostatniej drodze.

*

BIAŁKÓW i MILICZ

   Jak wcześniej wspominałem, tak w sobotę wyruszyłem na nową wędrówkę po Dolnym Śląsku. Tym razem dobre Bogi rzuciły mnie do Białkowa, abym zwiedził obserwatorium astronomiczne, do Milicza, abym zobaczył cudowny kościół, ruiny zamku i okazały pałac klasycystyczny. Później wyruszyłem do Trzebnicy, ale o niej następnym razem.

FOTORELACJE

*

*

Dawny dom w formie pałacyku amatora astronoma von Wazikowskiego, który go zbudował w latach 80-tych XIX wieku razem z obserwatorium astronomicznym. Obserwatorium jest połączona z domem krytym pomostem z wieżyczkami.  Mnie ten "pałac" bardziej przypomina dworzec galicyjski.

*

*

*

Obserwatorium astronomiczne Wazikowskiego, obecnie we władaniu Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest w nim koronograf do obserwowania słońca. Pokryte blaszaną kopułą z charakterystyczna szczeliną obserwacyjną.

*

"Domek astronoma" - w nim mieszkają pracownicy naukowi i astronomowie w czasie obserwacji nieba.

*

    Pora wyruszyć do Milicza, który słynie z wielu stawów rybnych i rezerwatu przyrody. Wspaniałe są karpie wigilijne z milickich stawów. Ale nie na stawach się skupię, ale bardziej na zabytkach w mieście, które mnie interesują. Aczkolwiek nie powiem, lubię milickie karpie...

*

*

Poluterański kościół, obecnie katolicki św. Andrzeja Boboli. Zbudowany metodą szachulcową... istna perełka architektury.

*

*

*

Ruiny zamku książąt oleśnickich. Przechodził różne koleje losy. Spłonął w 1797 r. popadał w ruinę. Ostatecznie został opuszczony w XIX wieku.

*

*

Klasycystyczny pałac rodziny Multzanów z XVIII wieku. Obecnie odnowiony i zadbany - mieści się w nim Technikum Leśne, wchodzące w skład Zespołu szkół Przyrodniczych.

*

*

                            

Słynne stawy milickie...

    Pora iść skorzystać ze swojego prawa wyborczego. Nie obowiązku, ale prawa, które wykorzystuję w RP. Na kogo zagłosuję? Cicho sza, bo jest cisza wyborcza i można podpaść organom ścigania. Organy tradycyjne lubię, ale w kościołach, a z organami ścigania mam spokój od upadku komuny...

ZAPOMNIANE ZDJĘCIA

MYSŁAKOWICE

   Robiąc porządek w swoich zdjęciach odkryłem zapomniane fotki z Mysłakowic k/Jeleniej Góry. Może moje gapiostwo wynikło z tego, że przez parę lat w drodze do Miłkowa przejeżdżałem przez tą miejscowość, która mi spowszechniała. Kiedyś czymś zupełnie naturalnym było, że napstrykałem parę fotek i...

    Jest to ciekawa miejscowość z okazałym pałacem Hohenzollernów, który przebudował dla siebie panujący w latach 1797 - 1840 r.  Fryderyk Wilhelm III. Okazałe pałace wznoszono wtedy w stylu neogotyckim, a piękna okolica u stóp Karkonoszy nadawała im blasku. Pałac przetrwał wojenne kataklizmy i czasy PRL, i obecnie służy jako budynek Szkoły Podstawowej.

*

*

*

*

A to już miniatura pałacu z Parku Miniatur.

*

   Kolejnym uroczym zabytkiem Mysłakowic są drewniane tyrolskie domy, które zbudowali  Tyrolczycy, którzy przybyli na zaproszenie monarchy z austriackiego i arcykatolickiego Tyrolu, gdzie okrutnie utrudniano im życie. Na Dolnym Śląsku protestantom żyło się znacznie lepiej i w zgodnej symbiozie z katolikami. Tak więc protestanci z alpejskiego Zillertalu wyruszyli 20 września 1837 r. w kierunku Ślaska, aby ostatecznie osiąść w Mysłakowicach (Erdmannsdorfie). Tam wybudowali 67 domów tyrolskich z drewna o ciekawej i nieznanej w tych stronach konstrukcji.

*

*

*

*

*

*

   Muszę przyznać, że te domy Tyrolczyków mnie urzekły i aż dziw bierze, że o nich i pałacu zapomniałem. Dopiero pewien artykuł w historycznym dodadku do Wyborczej mnie oświecił i uruchomił wspomnienia....

    Już w sobotę jadę na dłuższą wędrówkę do paru dolnośląskich miast...

PO ZŁOTO

    Po dostatecznym dotlenieniu i duchowych przeżyciach z wąwozu pojechałem do Złotoryi po złoto. Nie, żebym swoją wędrówką nadszarpnął swój budżet, ale jak mawiają starzy Górale - od przybytku głowa nie boli.

    Kopalnia złota "Aurelia" powstała w 1660 roku, gdy wykuto pierwszy chodnik w bazaltowej skale. Przez wiele lat wydobywano tam złoto drążąc kolejne chodniki. Podczas wycofywania się Niemców w 1945 r. chodniki zostały zasypane i jak fama niesie, Niemcy ukryli w kopalni skarby Dolnego Śląska. Nic więc dziwnego, że poszukiwacze skarbów penetrowali kopalnię, aby je odnaleźć. Obecnie dla zwiedzających udostępniono stumetrową trasę. Chodniki nie są zbyt wysokie, ale śliskie i bardzo wilgotne. Stary szyb wentylacyjny stał się miejscem zamieszkania dla nietoperzy i nie można tam chodzić.

   To nie moja pierwsza wędrówka po kopalni, ale ciągle liczę, że uda mi się spotkać legendarnego mnicha, albo błądzącego gwarka ze złotem, który nie może się z kopalni wydostać, bo żal mu złoto zostawić.

*

Legenda o złym mnichu

  Onegdaj do kopiących złoto górników przyszedł pazerny mnich z pobliskiego klasztoru czyniąc wyrzuty gwarkom, że nie wspomagają "biednego" klasztoru i nałożył na nich dziesięcinę, którą systematycznie egzekwował. Górnicy się buntowali, że im część krwawicy mnich zabiera, ale on groził klątwami i dalej swoje robił. Gdy w swojej pazerności odebrał im kolejny cały urobek, to górnicy postanowili go zabić. Podczas kolejnej "wizyty" zwabili go w boczny chodnik i zabili. Od tej pory duch mnicha błąka się po chodnikach i jęczy straszliwie. Biada temu, który go spotka. Tyle legendy.

Fotorelacje

*

Wejście do kopalni złota. Jak widać zbudowane parę lat temu.

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

   Złota nie znalazłem, ale słyszałem w bocznym chodniku zawodzenie mnicha. Boczny chodnik był jednak bardzo niski, więc odpuściłem sobie bliższy kontakt z mnichem, bo mógłby mi przecież ostatnią stówę z portfela zabrać. Nie spotkałem też błądzącego gwarka ze złotem, ale i tak warto było kolejny raz zagłębić się w  chodniki kopalni, penetrować boczne wyrobiska i ocierać się o bazaltowe skały z rdzawymi zaciekami.

   Postanowiłem jeszcze wejść na Basztę Kowalską, aby z góry popatrzeć na Złotoryję, dla której mam osobisty, ale bardzo dobry stosunek mentalny. Ale o tym kolejnym razem...