Z ARTYLERZYSTAMI

   W miniony piątek i sobotę miałem okazję uczestniczyć w ciekawych wykładach o jednostce artyleryjskiej i spotkaniu z dawnymi oficerami, która przez wieki funkcjonowała w Głogowie, aż do jej ostatecznego rozformowania.    
    W XVII wieku Głogów z uwagi na położenie został twierdzą ogrodzoną wałami, murami i fortami. Przez setki lat był we władaniu wojska i nie mógł się rozrastać, a jedynie gnieździć się w obrębie murów. Dopiero w 1873 r.  na mocy porumienia z wojskiem miasto mogło się rozrastać poza mury miejskie. W 1902 r. ostatecznie twierdzę zlikwidowano, a mury, wały i inne zbyteczne umocnienia rozebrano. Głogów zaczął się rozwijać i stał się znaczącym miastem z węzłem kolejowym i pięknym dworcem. Z mojego miasta można było jechać pociągiem w pięciu kierunkach, aż do Berlina włącznie. Rozwój miasta nie spowodował likwidacji jednostek wojskowych, fortów i niezbędnych umocnień. Także artyleria miała swoje miejsce. Na przestrzeni wieków stacjonowały jednostki artyleryjskie piesze, konne, a poźniej zmechanizowane. Artylerzyści mieli  swoje poligony na Górkowie i w Serbach. 

     Po zdobyciu Głogowa w 1945 r i włączeniu go do Polski wykorzystano dawne koszary wojskowe. Jednak dopiero w 1951 r. powstała jednostka artyleryjska, a później saperska. Różne były nazwy jednostki artyleryjskiej, zmieniało się jej uzbrojenie na coraz nowocześniejsze. Powstała też w 1970 r. Podoficerska Szkoła Artylerii, która szkoliła podoficerów do 1986 roku.

       Upadek komuny, zmiany polityczne i obronne, oraz wstąpienie do NATO spowodowały, że Jednostkę artylerii ostatecznie  15.08 2001 r rozformowano. Podobny los spotkał też jednostkę saperów. Teraz pozostał niewielki 4 Batalion Ratwnictwa Inżynieryjskiego ze znanym Patrolem Saperskim, który rozbraja niewypały i niewybuchy, jakie pozostały po II Wojnie Światowej i Ośrodek Przechowywania Sprzętu. Jednak wojsko na zawsze zapisało się w historii mojego miasta.

FOTORELACJA

*

Na dziale jest zapisany szlak bojowy jednostki.

 Ja jako kanonier, aczkolwiek jeno łapiduchem w wojsku byłem.

Po artylerzystach pozostał pomnik, który upamietnia szlak bojowy dzielych artylerzystów.

Kiedyś robiłem zdjęcie tego pomnika do książki o pomnikach głogowskich. Wejście i zdjęcie wymagało zgody dowódcy jednostki, a i mój automatyczny Kodak był na kliszę...

To już po rozformowaniu jednostki artyleryjskiej.W tle są budynki dawnych artylerzystów. Zdjęcie z przysięgi mojego syna (po lewej czwarty od końca), który służył w 4 Batalionie Ratownictwa Inżynieryjskiego.

Dawny Fort Luneta, który po wojnie służył jako magazyn materiałów wybuchowych i amunicji artyleryjskiej. Obecnie  jako atrakcja w rękach prywatnych.

Dawna Wieża Artyleryjska "Turm Retuit", zwana też Fortem Malakoff.

Dawne stajnie artyleryjskie na Ostrowiu Tumskim. Po wojnie była tu moja szkoła (zarośnięta drzewami) i pralnia wojskowa.

Dawny Fort Gwiazda (Fort Stern).

Niewiele pozostało po forcie "Ober Redute". Pozastały sterty gruzów i mokra fosa.

Nie ma śladu po Forcie Serby.

Sucha fosa od Fortu Gwiazda do Tradytora Kolejowego.

Murowany Tradytor Kolejowy.

Kamienna kula armatnia, która pozostała w murze kolegiaty po dawnych wojnach.

Niewiele pozostało po nowoczesnym poligonie artyleryjskim w Serbach.

Dawny schron i magazynek amunicyjny na początku poligonu.

Kamień pamiątkowy poległych mieszkańców Serbów w czasie I Wojny Światowej na skraju poligonu. Są na nich polskie nazwiska. Często palą się przed nim znicze.

    W sobotę wyruszam na ciekawą wycieczkę do Świdnicy i Legnickiego Pola.