XIX GKL - dzień drugi

    To już mój drugi dzień konfrontacji, aczkolwiek Bogiem,  a prawdą trwają już trzy dni. Nie można mieć wszystkiego, tak, że w pierwszym dniu nie uczestniczyłem z braku czasu. Jednak najważniejszych imprez sobie nie odpuściłem, łącząc nawał obowiązków z przyjemnością. Albowim konfrontacje, to dla mnie strawa duchowa i ładowanie akumulatorów na kolejne dni mojego życia.

    W tym dniu odbyły się dwa ciekawe spotkania: z prof. Stefanem Chwinem znanym pisarzem i znawcą literatury, oraz ze znanym publicystą i felietonistą - Danielem Passentem. Ujęli mnie swoją skronmością i językową swadą, bez literackiego zadęcia i tego pospolitego pieprzenia w bambus, jakim ulegają niektórzy młodsi adepci pióra. Bo ci dwaj starsi panowie znają swoją wartość i nie muszą się puszyć. Ot co!

*

Profesor i pisarz Stefan Chwin szykuje się do spotkania.

*

Prezes GSL - Krzysiu Jeleń wita gościa i zaczyna wspaniałą rozmowę z poczytnym pisarzem.

*

*

Nie mogło zabraknąć dedykacji pisarza w jego książkach, które można było kupić z ogromną promocją i opuście cenowym.

*

A to już luźna rozmowa literata z sympatyczną Izabelą Owczarek, dyrektorką MBP w Głogowie.

*

Nie oparłem się pokusie zrobienia sobie zdjęcia z miłym gościem.

*

Wykorzystałem moment i na dobry początek zrobiłem sobie zdjęcie z Danielem Passentem przed samym spotkaniem.

*

*

A to już spotkanie z znanym literatem. Piotr Mosoń zaczyna "maglować" pana Daniela.

*

Pan Daniel odpowiadał na pytania ze swadą i poczuciem humoru. Trochę się krygował, ale odpowiadał szczerze.

Bardzo mnie pan Daniel ujął swoją reakcją na widok prof. Chwina. Na chwilę przerwał swoje opowiadanie, powstał z fotela  i podszedł się przywitać z panem Chwinem, którego rozpoznał wśród konfrontacyjnej braci. Oczywiście po spotkaniu podpisywał swoje książki.

*

Bardzo się ucieszyłem ze spotkania z Renią Grześkowiak, poetką z Konina i nie oparłem się pokusie uwiecznić to na zdjęciach. Z Renią znamy się od lat, bo jest ona z blogowej braci i mam ją w ulubionych. Jeśli jej wierzyć, to moje książki i wpisy o Bieszczadach inspirują ją do pisania wierszy o nich właśnie.

     Fajnie mieć taką odskocznię od codziennej szarzyzny życia. Fajnie mieć takie swoje Idaho, gdzie można sie schronić od tuskowatych, kaczorowatych, ziobrowatych, czy palikotowatych, że o rydzykowatych nie wspomnę. Fajnie mieć taki mały Eden, a są nim niewątpliwie konfrontacje literackie i ciekawe spotkania z ciekawymi ludźmi.